Bir insan hayatta kaç kez yanılabilir? Kaç kez aynı hatayı yapıp, aynı şeyleri yaşayabilir?
Halbuki hayatına giren her insanda herşeye baştan başlamak, o hiç tanımadığın birine güvenmeye çalışmak, ona hayatını açmak, en önemlisi de zamanla sırtını ona dayamak.. Bunlar kolay şeyler değil; zaman ister, emek ister.
Zamanla daha da alışırsın, seversin.
Asıl zor olan karşındakinin senle aynı düşüncelere sahip olmadığının yüzüne ‘Dan!’ diye vurulduğu o andır.
Ve komiktir ki; sadece o salak gibi seven, karşısındakini hayatının merkezi yapan, ona hayatının büyük bir kısmını veren kişinin canı yanar en çok. Kızar da; hem bu kadar çabuk güvendiği için, onu mutlu etmek için kendinden ödün verdiği için. Hemde nasıl olur da, bu kadar kör bir duruma geldiğini düşünür durur. Toparlanması zordur artık, içinde bulunduğu tek taraflı yıkım süreci başlamıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder